Sandro Galeb je mrtav
Svu noć u moj poljuljan san ulijeće stari znanac, izvrnuta slika, lik u ogledalu, lelujav odraz u vodi koju je uznemirilo vrijeme – Sandro Galeb. Odavno ga nije bilo; bijah ga ostavio, gotovo zaboravio, zabavljen vrćenjem ukrug koji su obaveze nametale mojoj prirodi melanhokolerika. Sad je tu da me kinji svojim neizlječivim osamama, svojim promašenim životom, ne više stidljiv i uviđavan, već nametljiv, nepristojan.