Kad se vrijeme ruši
Ovih dana iz štampe je izašao roman Vjekovo u izdanju Zadužbine Petar Kočić.
Pripovijest Vjekovo – Вјеково, grad u Dardaniji objavljena je u Doboju uz pomoć Alternative 1997. godine u izuzetno malom tiražu. Nevelik broj knjiga stigao je do čitalaca, ali veći je uništen kada su tih dana minirane prostorije Alternative. Tako je ova priča podijelila sudbinu grada o kojem se u njoj govori. Ali, evo, VJEKOVO je opet na sceni, malo dotjerano, naslov skraćen, poneka riječ popravljena, ali je priča ista.
Mnogi tadašnji čitaoci prepoznavali su u ovom nevelikom romanu situacije i ličnosti iz ratnih događaja i čak raspravljali o tome da li su te situacije vjerno prikazane. Naravno da nisu. To nije hronika događaja, nisu to nikakvi memoari, to je umjetnost. Mnoge situacije i ličnosti se zaista mogu prepoznati, ali samo u nekim detaljima, pa i mnogi autobiografski momenti, ali sve je to samo pozornica na kojoj se odvija jedna isključivo književna drama, puna fikcija i sasvim slobodnih literarnih rješenja.
Jer, Vjekovo je roman o rušenju vremena. A kad zidovi vremena počnu da se obrušavaju, slabašne su i ruke i misli. Nemoć čovjekova u odnosu na snagu tih ruševina tema je ove priče. Ipak, osnovni odnosi, kao i mnogi detalji u ovoj nesreći su istiniti.
U Vjekovu jedino nesreća je stvarna.
