Foto: Arhiv
Srbija i srpski đaci posle Drugog svetskog rata iz istorije učili su kako su gradove i mesta poput Loznice, Gornjeg Milanovca, Čačka, Kruševca i Beograda od fašista oslobodili partizani. Međutim, prava istina glasi da su sva ta mesta od fašista oslobodili četnici Dragoljuba Draže Mihailovića.
Da zna što govori, potvrdio nam je Miloslav Samardžić, autor nebrojenih knjiga i sveski o četničkom pokretu i Draži Mihailoviću, koji tvrdi kako nema niti jednog gradskog naselja koje su partizani oslobodili od Nemaca pre no što je Staljinova vojska prešla Dunav, te kako “oslobođenje” posle septembra 1944. godine može da se smatra okupacijom teritorija koje su, a vascelo srpstvo to zna, oslobodili četnici, te kako on Miloslav u svom posedu ima nebrojene fotografije u kojima se jasno vidi kako četnici ulaze u oslobođena mesta, a koja naknadnom pameću partizani naknadno okupiraju.
Ne poseduje narod Srbije niti jednu jedinu sliku, fotografiju ili filmski zapis Josipa Broza Tita sa srpskim narodom, ali poseduje brojne fotografije s Dražom Mihailovićem. I, naravno, što se podrazumeva, fotografije zločina koje su nakon okupacije počinili partizani. Nikad obeležja, nikad spomenika, nikad muzeja žrtava komunista.
Tko je, dakle, okupirao Loznicu, Gornji Milanovac, Čačak, Kruševac i Beograd, jasno je kao beli dan, a srbijanskoj je javnosti preneo “Blic” izjavu visoke dužnosnice Srpske radikalne stranke i zastupnice u srbijanskom parlamentu Vjerice Radete, poznatije i po nazivanju predsjednika Demokratskog saveza Hrvata u Vojvodini Tomislava Žigmanova – ustašom, kako su iza okupacije partizani, tj. komunisti, počinili nezamislive zločine.
No ono što će historija pamtiti, a u narodu večno ostati, inicijativa je SRS-a, kao i uvet da ostanu u koaliciji sa Vučićevim SNS-om, da se podigne muzej, još stariji i još lepši, svim žrtvama partizanskih i komunističkih zločina.
Nije se propisno ni ohladela vest koju je preneo “Blic”, a usledila je nova, još šokantnija i još svežija, ovaj put s krive strane Drine.
Jugoslovenska narodna armija ušla je u opusteli Zagreb počinivši nezamislive zločine. Tko je oslobodio Zagreb, Lozinu, Gornji Milanovac, Čačak, Kruševac i Beograd? Piše u istorijskim čitankama – partizani. Međutim, prava istina glasi da su sva ta mesta od fašista oslobodili četnici Dragoljuba Draže Mihailovića i ustaše Ante Pavelića, a da su ih partizani kasnije okupirali počinivši zverstva i nezapamćene zločine.
Sva ta mesta naknadno su pala, naknadnom pameću objasnit će nam “ikone hrvatske desnice”, a koje se bave stradanjima Hrvata tokom Drugog svjetskog rata i posle istog udružene u pokret nazvan Domovinski.
Hrvatska i hrvatski đaci učili su godinama da su Zagreb, Donji Milanovac, Rijeku i Čačak oslobodili partizani, ali to, naravno, nije bila istina. Zagreb, Rijeku, Split i Užice partizani su zapravo okupirali te pritom počinili nezamislive zločine.
Da ta lepa povest bude još lepša, kao uvet da ostanu u koaliciji, Domovinski pokret uvetuje izgradnju velebnog muzeja historije žrtava partizanskih zločina u Zagrebu, Bleiburgu, Gornjem Milanovcu, Čačku i šire, u koje bi deca trebalo da idu na ekskurzije da uče pravu historiografiju. Noć muzeja tako bi se trebala održati simultano i u Zagrebu i u Beogradu da bi se održala koalicija. Domovinskog pokreta, HDZ-a, SNS-a i Srpske radikalne stranke koja istu stvar uvetuje i Aleksandru Vučiću. Istovetno i u dan što uvetuju Domovinski pokret HDZ-u.
Prosto čovek da se pogubi dok čita.
Sva ta mesta i događaji simboliziraju pokolje i pljačku koje su počinili Titovi partizani, a jugoslavensku okupaciju Hrvatske obilježilo je skidanje hrvatske i podizanje jugoslovenske zastave.
Umesto Marša na Drinu i Jure i Bobana, Zagrebom, Loznicom, Gornjim Milanovcem, Kruševcem i Beogradom na radiju se izvodi “Uz Tita i Staljina, dva junačka sina”, a okupaciju tih mesta dokinut će tek slavni Domovinski rat, kada će četnici Draže Mihailovića i ustaše Ante Pavelića pokazati da se Hrvatsku može osloboditi samo pod hrvatskom ili srpskom zastavom, ni pod kojom drugom, objasnit će nam Zlatko Hasanbegović, koji će u emisiji N1 objsniti koliko je nužan muzej žrtava komunizma ili totalitarnih režima uopšte.
Pad Zagreba, Loznice, Čačka, Gornjeg Milanovca i Beograda, povjesničar i političar Hasanbegović, u koja ulazi Jugoslovenska armija, pretvoren je u mesta masovnih egzekucija i posve je netočno kako su ta mesta oslobodili partizani.
Od koga su ih, moleću lepo, oslobodili? Pa od Hrvata i Srba, naravno. Uz nepregledne reke krvi kojima treba barem muzej da podignemo i obeležimo njihovo stradanje. Bleiburg, Čačak, Zagreb i Donji Milanovac.
Nije se, kažem, propisno ni ohladila vest o noći muzeja, a već su stigle i prve reakcije te konkretna pitanja kako je moguće da su Miloslav Samardžić, Vojislav Šešelj, SRS, SNS, Zlatko Hasanbegović, ceo Domovinski pokret i ostali ugledni hrvatsko-srpski političari, članovi parlamenta i sabora, povjesničari, ministri kulture i informisanja uopšte relevantni za povijest, historijografiju i muzeje?
Kako su se te ikone hrvatske i srpske desnice te uvaženi gosti brojnih televizijskih emisija, ozbiljnih političkih tribina, koji pune naslovnice “Blica” ili “Hrvatskog tjednika”, uopšte našli u poziciji da grade, a kamoli uvetuju bilo kakve muzeje?
Odgovor je zapravo prost ko pasulj.
Niti je Miloslav Samardžić novost, niti je bogami Domovinski pokret više novost ili, bože mi prosti, i sveti Vasilije zakloni, prvorazredan skandal. I jedne i druge spodobe samo su dio nacionalne mitomanije koja se pažljivo i planski, sustavno i bezbedno, gradi na onom jedinom što nas spaja kao bratske i susedne narode, a to je – historijski poraz.
Ti, nazovimo ih partizani, zbilja su oslobodili i Zagreb, Loznicu, Čačak, Gornji i Donji Milanovac, Kruševac i Beograd i omogućili porodicama Domovinskog pokreta i SRS-a da se jednom, u bliskoj budućnosti, kao osveštene osobe ostvare kroz svoje hrvatsko-katoličke i srpsko-pravoslavne karijere. Da se školuju, studiraju povijest i političke znanosti, žive kao bubrezi u loju te da danas, nemajući pametnija posla, prevrću fotografije komunističkih zločina, traže artefakte po jamama od Vardara do Triglava da bi sklepali muzej.
Sve jedan lepši od drugoga. U Zagrebu i Beogradu.
Historijska je sreća da su, kako ono, partizani okupirali Zagreb, Loznicu, Donji i Gornji Milanovac, Kruševac i Beograd. Jer da nisu, ništa od još jedne noći muzeja od Vardara do Triglava.
