Da bi se gradio mir, od svakog političkog sporazuma važnije je razumijevanje. Ne može se i ne treba uvući u tuđu kožu, niti ući u nečije cipele, ali se mora, zbog sebe, pokušati razumjeti zašto je neko otišao putem koji je bio zabluda, umočena u laž i mržnju prema drugima. Jer drugog puta – nema. Tačno sam taj iskorak za razumijevanje vidio u govoru Gorana Samardžića, koji se obratio studentima i građanima koji protestuju ispred RTS-a u Beogradu.
Ljude poput Krstića, najgore zločince, Vučić, Dodik, nacionalistička javnost, mediji, intelektualci – veličaju kao heroje upravo zbog zločina koje su počinili, sve dok ih negiraju. A sada im isti taj zločinac kaže da je to šuplja priča, da on zaista jeste učesnik u genocidu. I da je cela kampanja protiv Rezolucije UN-a o genocidu u Srebrenici sumanuta, promašena i osuđena na propast.
Tokom opsade Sarajeva ubijeno 1.601 dijete. Najmanje 53 djece u Sarajevu ubijeno je snajperom, a više od 14 hiljada ih je ranjeno. Djeca su najčešće ubijana na igralištima. Do danas bh. pravosuđe nije procesuiralo niti jednog snajperistu iako su njihova imena uglavnom poznata.
I šta nam je ostalo od ovog mita srpske slobode za koju su se izborile 62 brigade VRS-a? Sloboda da se vrše masovni zločinitokom rata, sloboda da se vrši etničko čišćenje nesrpskog stanovništva i da se dotadašnji gradovi svih naših naroda i narodnosti pretvaraju u tzv. srpske gradove.
Tužilaštvo Bosne i Hercegovine (BiH) podiglo je optužnicu protiv Veljka Brajića, Slobodana Taranjca, Ranka Kaurina, Branka Dženopoljca i Draška Topića zbog ratnog zločina u Briševu kod Prijedora 1992. godine.
Sud Bosne i Hercegovine osudio je petoricu optuženih za zločine počinjene 23. jula 1992. u prijedorskom selu Zecovi na ukupno 59 godina zatvora, dok su ostali oslobođeni.
Šest bivših pripadnika Vojske Republike Srpske osumnjičenih za genocid nad 800 Bošnjaka na lokalitetu Orahovac kod Zvornika pušteno je iz pritvora uz određivanje kućnog pritvora, potvrđeno je iz Suda Bosne i Hercegovine za Radio Slobodna Evropa.
