Rešenje sukoba nikada neće biti vojno. Krv bespotrebno nastavlja da se proliva na svim stranama, kao i patnja i horor otetih, njihovih porodica, evakuisanih Izraelaca i sa njima tri miliona raseljenih ljudi u Gazi i Libanu koji besciljno lutaju, bez sadašnjosti i budućnosti.
Američki doktori koje je anketirao The New York Times otkrili su uznemirujući trend kojem su svjedočili tokom rada u Gazi: djeca su pogođena u glavu.
U izraelskim napadima ubijeno je najmanje 12 Palestinaca, uključujući devet članova iste obitelji, u sjevernom i središnjem Pojasu Gaze, izvijestila je rano u srijedu službena novinska agencija palestinskih vlasti WAFA.
U očiglednom izraelskom zračnom napadu u nedjelju rano ujutro ubijeno je najmanje 18 ljudi u centralnoj Gazi, rekli su palestinski medicinski zvaničnici.
Samo što većina Izraelaca još nije pojmila dimenzije poraza u Gazi. Oni nisu stigli ni do očiglednog zaključka da bi bilo bolje da Izrael nije ni ušao u taj rat, a već hrle ka libanskom Sidonu. Kao i u slučaju s Rafijahom – nema protivljenja. Ljudi demonstriraju, ali ne protiv rata.
Kad nešto ima tako pretencioznu odrednicu kao što je „saga“, mora se nekako spomenuti i čabar. Furiosa je nešto kao inter-prequel (prethodno-između), priča o liku Imperator Furiosa iz Puta besa (2015) u njenoj teškoj i žalosnoj mladosti. Bude li sreće, napraviće se i filmska priča o njenoj strini. Žanr koji završava kao cucla za male dizelaše više nema perspektive zbog nekoliko razloga, zbog kojih se jedino može, u smislu opomene, gledati ovaj film.
Nekadašnji izraelski vojnik i vodeći povjesničar genocida Omer Bartov smatra kako više nije moguće negirati da je cilj izraelske kampanje uništenje ili prisiljavanje stanovništva Gaze na odlazak.
Otkad su širom Sjedinjenih Država počeli protesti u kampusima, ne mogu da se načudim verbalnim vratolomijama kojima mnogi pisci pribegavaju da bi izbegli suočavanje s težinom izraelskog napada na Gazu – jedne od najbrutalnijih kaznenih vojnih kampanja u modernoj istoriji – i razumevanje studentskog moralnog gneva.
Dvostruki aršini i servilnost međunaroodne zajednice gledanja kroz prste cionističkim zločinima ostaviće velikog traga na međunarodne političke prilike i odnose u svijetu, a samim time i na naše živote! Cionizam se po svojoj prirodi nimalo ne razlikuje od fašizma i aparthejda. Zagovornici cionizma u odbrani barbarizma i počinjenih zločina prišivaju epitet antisemitizma kritičarima njihove politike, što je, naravno, nonsens. Ja hoću da vjerujem da genocid počinjen u ime cionizma nad palestinskim narodom neće ostati nekažnjen! Isto onako kako svijet nije oprostio nacistima, antisemistima i počiniocima holokausta nakon 1945!
Samo nekoliko sati je delilo sastanak Entonija Blinkena i Binjamina Netanjahua u Jerusalimu od impresivnog govora predsednika Sjedinjenih Država Džoa Bajdena na konvenciji Demokratske stranke u Čikagu. Ali razdaljina između plemenitih stvari koje je izgovorio Bajden i kapitulacije njegovog državnog sekretara je neshvatljiva.
Opšti izbori koji su nedavno održani u Britaniji, uglavnom su se odvijali kako se očekivalo. Premijer Riši Sunak je iseljen iz Dauning Strita, a da niko nije žalio za njim, i zamenjen ispraznim menadžerizmom Kira Starmera. Otpalo je čak 175 konzervativnih poslanika, uključujući nekoliko iz vrha partije, u velikom nacionalnom talasu apatičnog pristanka na Sive laburiste. U vrhu britanske politike, posle 14 godina vladavine konzervativaca, sve se promenilo kako bi sve ostalo isto.
Zbog trenutnog rata u Gazi kojem se još uvijek ne nazire kraj, zbog nemilosrdnog ubijanja palestinskih civila čiji se broj popeo na više od 10 hiljada ubijenih, zbog talaca koji još uvijek nisu pušteni na slobodu i zbog toga što politika ne uspijeva da riješi konflikt, portal “Tačno.net” obavio je razgovor sa Uri Weltmannom, jednim od lidera pokreta građana “Standing Together”.
